Lustrumexpositie
Van tot en met organiseert het Aandachtscentrum een lustrumexpositie. Negen kunstenaars laten daar werken zien.
Ingrid Berger werkt het liefst met papier; soms bewerkt met bladgoud en borduurzijde, maar de laatste tijd voornamelijk met inkt en houtskool. Ze houdt van de eenvoud van het materiaal en de directheid van tekenen. Ze bouwt haar tekening langzaam op door aandachtig te kijken naar wat er op het papier ontstaat, met steeds weer de twijfel: is het beeld spannend genoeg, is het niet te hoog gegrepen is en gaat het wel goed komen? Tot het af is, soms pas na enkele weken. Dan wordt de houtskool gefixeerd, de tekening opgehangen aan de muur van haar atelier en begint het hele proces opnieuw met de volgende tekening.
Inez van Maanen is geboren in Den Haag en woont en werkt daar nog steeds. Zij exposeerde haar schilderijen en metaalcollages in binnen- en buitenland. Die laatste bestaan uit platte en gewelfde stukken messing en aluminium, die samen met de kleuren van haar olieverf palet haar werk een transparante doorstraling geven. Andere keren gebruikt ze stoffen die beschilderd worden en stukken samengesmolten glas.
Anne Pauline Goedhart werkt het liefst in verschillende technieken en met heel verschillende materialen. Dat daagt haar uit om steeds op een andere manier een oplossing te vinden. Zo is het werken voor haar spannend en leert zij telkens bij. Ondanks alle soorten technieken is haar thema constant: kwetsbaarheid en verval, de vergankelijkheid van alles wat is, maar vooral de fierheid waarmee alles zich, ondanks aantasting, overeind houdt. Zij zegt: ‘Die tere kracht ontroert me enorm!’
Miriam L’Herminez is steeds op zoek naar verscheidenheid. In Malawi, Zimbabwe en Tanzania, waar ze vijftien jaar woonde, werd ze geraakt door de verschillen in culturen, taal en emotie. Ze belicht haar onderwerp van alle kanten en laat zich verrassen. De basis voor haar verdere vormgeving is het contrast tussen schoonheid en scherpe kanten, waarbij ze het experiment niet schuwt. Het uiteindelijke doel van haar ontdekkingstocht is het verbinden van de verschillen en het tot stand brengen van een eenheid.
Medy Oberendorff zoomt met oneindig geduld en in een geheel eigen stijl in op de dieren en planten om ons heen, waaraan we zo vaak voorbij lopen. Juist door haar verfijnde en zeer gedetailleerde weergave van de realiteit toont ze ons de schoonheid van een dood vogeltje, het vangmasker van een libellenlarve of het vernuft van een mestkever. Voor Lannoo maakte ze Het Wonderlijke Insectenboek en voor Rubinstein het prentenboek Johannes de Parkiet.
Elly Poldervaart gaat in haar werk een dialoog aan met de ons omringende natuur. Als techniek gebruikt ze ecoprinten, het koken van botanisch materiaal met papier en stof. Het is een momentopname, het creëren van broze schoonheid, het vangen van stilte. En de kwetsbaarheid, de eenmaligheid in de wereld van eeuwige opvraagbaarheid van bestanden. Zo brengt ze haar omgeving in kaart. Het is voor haar ook een proces van waarnemen en het herkennen van gevoelens, emoties en verwachtingen. Durven vertrouwen. Zoals de natuur ervan uit gaat dat het altijd weer voorjaar wordt.
Wilma Schrier is al jaren actief als amateurfotograaf. Zij is lid van de fotoclub ‘de Rarekiek’ uit Middelharnis. Enige tijd geleden overleed een dierbare vriendin. Voor haar maakte ze tijdens haar reizen naar China en Tibet een fotoserie over het thema vriendschap.
Jenny Olde Monnikhof maakt al vele jaren kleurrijke beelden met een eigen beeldtaal en lijnenspel. De krachtige vormgeving, gecombineerd met het speelse kleurenspel knipogen naar het leven. De objecten hebben altijd, naast een zwart-witstelling, een palet van primaire kleuren, dat aan Cobra doet denken. Een goed voorbeeld is de op bomen geïnspireerde serie glasobjecten. Zij maakt gebruik van materialen als keramiek, glas, gips, mozaïeksteentjes en kunststof en laat zich inspireren door de wereld om haar heen, maar ook door kunstenaars als Miró, Calder, Dubuffet en Legér. Ze is dol op vrolijke kleuren en wil anderen graag met haar kleurrijke objecten gelukkig maken.
Etjo Limborgh schildert sinds 2005 iconen. Hij volgde lessen bij Jan Verdonk en Piet van der Heijden en leerde de bladgoudtechniek van Klaus en Barbara Kegelman uit Munster. Hij exposeerde in Zeist, Hoorn en in Den Haag in het Aandachtcentrum. De iconen die hij nu presenteert gaan over ‘aandacht’. In de Itallo Byzantijnse icoon van de Moeder Gods, ziet men haar aandacht en zorg om de zegen voor de mensheid af te smeken. Deze icoon maakt deel uit van een drieluik met Christus centraal en daarnaast Johannes de Doper. In de icoon met de Moeder Gods met Christuskind, van Cypriotisch van herkomst, ziet men haar moederlijke aandacht en tederheid.